Zbigniew Bieńkowski

Biedny kraj, biedny naród Co urodził niegodziwców Ciągłe kłótnie, sprzeczki, zatargi Wojny o pędź ziemi. Brat brata, żona swego męża Ojciec dzieci, córka rodzinę Gotowi są zabić by zagrabić... Zbigniew Bieńkowski

Nie skrywam rozpaczy, lecz myśli nagłe. Pomsta ojcowska srogą zdać się może Nie posłuchałam i ucieczką się ratując. Przed pohańbieniem mej istoty I ciebie narażając na gniew ojcowski Sprowadzę zatarg ledwość się zagospodarował Zbigniew Bieńkowski

Tam gdzie się zaczyna to i koniec się zbliża. Zanim się obejrzysz — uciekną, że słowa. Które z ust płyną jak rzeka, że bystra. Nieokiełzana i płynąc łodzią bez wiosłowania, Bez myślne, bez wolnie, bez portu Tak słowa sądzę, że są bez pokrycia. Przyjaciel już lepsze słowa skieruje Niż ostry z nagła twój jęzor nieokrzesany. Zbigniew Bieńkowski

Więc mędrcami bądźmy i radość życiu. Słowami przynośmy by i inni się radowali.  To ja pójdę na basztę spojrzeć choć trochę.  Na okolicę i coś może znajdę co pozostało.  W baszcie ukryte przed okiem złoczyńców Zbigniew Bieńkowski